นสอมาจอจุด ลงบนสมุดขาว
เขียนจดหมายร่ายยาว ถึงลูกยอดดวงแด
สาธยายขึ้นเป็นปลายหน้าบท
ท้าวความถามให้หมด หมดหัวใจของแม่
ข้างเตียงจุดเกียงตุง เปิดมุ้งทุ้งเรื่องราว
เห็นพ่อของเจ้า กะเขาเที่ยวบ่นอยู่กับแม่
บ้านกะไม่หลบ เรียนไม่จบกันสักที
เรียนนานหลายปี ไปทำไอ้ไหรกันแน่
ถ้าเบี้ยพ่อหมด คงอดหม้ายไหรส่ง
เรี่ยวแรงที่มั่นคง ปลดปลงสังขารแย่
เดือนสิบเดือนห้า ไม่หลบมาหาคนแก่
แม่อยากอีถามสูแล เลยท้าวความถามว่า
ปริญญง ปริญญา ฮ่า ฮา ฮ้า
ปริญญง ปริญญา ฮ่า ฮา ฮ้า
ปริญญง ปริญญา ลูกเอากลับมา
ให้แม่ได้หม้ายนุ้ย
เรียนให้เก่ง ไม่ใช่คนขี้คุย
ทำได้หม้ายนุ้ย ให้พ่อแม่บายใจ
เรียนไม่จบ กะให้หลบเมืองใต้
สวนยางมากมาย ให้เจ้าได้มากรีด
อนาคต เจ้ากลัวไม่เรืองรุ่ง
อีไปทำนากุ้ง กะซื้อที่เขาสักหิด
อีทำสวนปาล์ม สวนเรียน สวนตอ
อีทำสวนเงาะสร้างฐานะชีวิต
ดีหวาเจ้า ไปเดินทางผิด
เที่ยวติดยาเสพติด เดินหัวขวิดหัวตุง
ปริญญง ปริญญา ฮ่า ฮา ฮ้า
ปริญญง ปริญญา ฮ่า ฮา ฮ้า
ฟังแม่ตะบ่าว บอกให้เจ้ายึดถือ
อย่าให้เสียชื่อ ที่เกิดเป็นคนด้ามขวาน
เรียนให้เก่ง ไม่ใช่เรียนให้นาน
อย่าทำตัวอันธพาล เดินให้เด็กเรียกหลวง
หวงอีสาว เจ้าตัวนุ้ย
ช่างพูดช่างคุย ยอดดวงใจของพ่อ
ไร้เดียงสา สาวบ้านนาบ้านนอก
เข้าเมืองบางกอก อีทันคนละหม้ายหนอ
ขอเบี้ยเท่าได กะส่งให้สูทั้งเพ
สูอย่าเกเร เที่ยวหกแม่หลอกพ่อ
พ่อเฒ่าชแร แม่แก่ชรา กำลังวังชา
กะถดถอยร่อยหรอ
อย่าเที่ยวดึกๆ อย่าเที่ยวนั่งมึกเหล้า
ยาเส้นยาขาว สาวๆ มาเที่ยวล่อ
ลูกสาวแม่น่ากอด เจ้าจงเป็นยอดนารี
เป็นกุลสตรี อย่าอ้อรี้ชีกอ
จบจดหมาย ของแม่แค่นี้
ขอให้ลูกโชคดี เป็นคนดีของแม่พ่อ
สั่งลูกเสร็จสรรพ แม่กะจับดินสอ
ลงท้าย ปล. ให้หลวงพ่อทวดคุ้มครอง
ปริญญง ปริญญา ฮ่า ฮา ฮ้า
ปริญญง ปริญญา ฮ่า ฮา ฮ้า
ปริญญง ปริญญา ฮ่า ฮา ฮ้า
ปริญญง ปริญญา ฮ่า ไอ้ นุ้ย